Dit weekend is het een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis belandde. Toen is de lijdensweg begonnen. Het was al een tijdje bezig. Het fietsen naar het werk ging niet zo goed meer, mijn eetlust was niet meer wat het geweest was. Het weekend van het mosselfeest van de voetbalclub van onze zoon, waren we 's zondags nog eens een keer chinees gaan halen. Die maandag was ik met mijn chef voor mijn werk naar een klant gereden en er 's middags iets gaan eten. 's Avonds de restjes van de chinees opgegeten. Gevolg: een hele nacht overgegeven. Ik ben dan een aantal keren naar mijn accupuncturiste gereden. Zij voelde dat mijn darmen steeds geblokkeerd waren. Ik was ook al kilo's afgevallen. Het was volgens haar belangrijk om te blijven eten. Maar dat ging steeds maar moeilijker. Ik had vroeger al problemen gehad met mijn darmen. Haar man zaliger had me daar vanaf geholpen. Hij vertelde mij geen melkproducten meer te gebruiken. Ik leed aan lactose-intolerantie. Na een tiental jaren gezocht te hebben naar een oplossing voor mijn 'colitis ulcerosa', bleek het stoppen met melk drinken inderdaad te helpen. Stelselmatig verdwenen mijn klachten van diarree. Jarenlang zelfs onder homeopathische behandeling geweest, niets hielp zo goed als een lactose-vrij dieet. Ongeveer 12 jaar was ik klachtenvrij.
Eind 2006 had ik echter andere symptomen. Ik sloeg zelfs dagen over om stoelgang te maken. Het was mijn maag echter die nu parten speelde. Omdat ik het gevoel had dat mijn accupuncturiste mij niet echt kon helpen, ben ik te rade gegaan bij mijn huisarts. Ik had de indruk dat het gastritis was, iets wat ik als middelbare scholier ook al had gehad en ik meende de symptomen te herkennen. Ik was van 18 december 2006 in ziekteverlof en met de medicamenten die mijn huisarts gaf voelde ik wel beterschap. Maandag 8 januari 2007 ging ik terug werken, die dinsdag ben ik ook nog gaan werken, maar daarna niet meer. Ik kreeg niets meer binnen en had ongelooflijk pijnlijke krampen in mijn darmen. Er werd besloten om een gastroscopie te laten doen. Ik moest daarvoor een enorme schrik overwinnen. Een gastroscopie had ik nog nooit gehad, maar een coloscopie wel 25 jaar geleden. En dat was een pijnlijke verschrikking geweest. Maar we moesten nog wachten tot eind januari.
Die vrijdag 12 januari 2007 kon ik het niet meer uithouden van de pijn en ben ik 's avonds via spoed opgenomen in het ziekenhuis in de buurt. De internist die mijn huisarts aangeraden had en die mij opving, viel heel goed mee. Die avond kon nog een echo en een radiografie genomen worden. De gastroscopie kon pas na het weekend. Van degene die de echo nam, kreeg ik de vraag waarom ik had gewacht tot vrijdagavond om binnen te komen. Het begon al goed, het eerste onderzoek dat ik moest ondergaan en al zo een reactie. Gelukkig wist ik toen niet wat mij nog te wachten zou staan, of ik was terug naar huis gereden.
Dit weekend net een jaar geleden was er een van helse pijn!! Zo erg dat ik hallicuneerde dat ik me zelf wel zou genezen door mij gewoon mentaal te focussen op mijn genezing. Ik lag bijna een heel weekend onder de pijnstillers. Ik werd gevoed via infuus. Weinig kunnen slapen. En overgeven, met een vieze smaak...
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten